Marija Čolpa: Migracija ikone Bogorodice Filermose

U okviru studijskog programa trećeg ciklusa (doktorske studije) Kulturoloških studija u Institutu za makedonsku književnost Univerziteta “Sv. Ćiril i Metodij” u Skoplju, Skala radio ugostio je doktorantkinju Mariju Čolpu koja je uspješno predstavila i odbranila rad na temu “Migracija ikone Bogorodice Filermos”.

Rad predstavlja istraživanje u vezi sa kretanjem i pripadnosti značajne ikone Bogorodice Filermose kroz vrijeme i prostor konkretnim podacima o vlasnicima, državama i organizacijama kojim je pripadala, a danas je vlasništvo Crne Gore.

Govoreći o “Migracija ikone Bogorodice Filermose“, Čolpa je kazala da je u veličanstvenoj “Plavoj kapeli“, riznici Narodnog muzeja Crne Gore na Cetinju, smještena jedna od najpoštovanijih i najznačajnijih hrišćanskih svetinja – ikona Bogorodice Pustinoljubive – Filermose.

Ova čudotvorna relikvija je nekadašnja zaštitnica ostrva Rodosa i Suverenog Vojnog Malteškog Reda. Takođe se cijeni za najstarije sačuvanu sliku majke Hristove, i da je po živom modelu lično naslikao polovinom prvog vijeka, Jevanđelista Luka. U Efesu, boraveći u kući Svetog apostola Jovana Bogoslova na Rodosu (Grčka) u pravoslavnom svetilištu Filermos, dobija ime Filermosa. Po predanju, Sveti Apostol Luka je naslikao tri ikone Presvete Bogorodice. Slikajući je uživo, Bogomajka je ikonama dala blagoslov i na njih “izlila“ svoju blagodat, da se kroz ikone i molitve spašavaju ljudi. Urađena je na drvetu sa tehnikom tempera, dimenzijama 44 x 36 cm.

Nakon Grčke, dolazi u Jerusalim. Brigom Istočno romejske carice Evdokije, 430. godine putuje za Konstantinopolj, gdje je pohranjena u Vlahernskoj crkvi do pada ovog carstva. Krstaši, pljačkajući ovu teritoriju, njena svetilišta i relikvije, kradu Filermosu koja završava u rukama rimokatoličkih vitezova monaškog reda. Jovanovci je ubrzo prenose u Svetu zemlju, na ostvro Kipar, potom na Rodos u svoju rezidenciju.

Uprkos tome što je ikona Bogorodice Filermose, zakonom zaštićena kao pokretno kulturno dobro, na lokaciji “Plave kapele“ u Cetinju čiji je vlasnik država Crna Gora, podliježe raznim manipulacijama koje se već dvije decenije provlače po medijskim glasnicima, zvaničnim reagovanjima organizacije Malteških vitezova i Srpske pravoslavne crkve. Pored ovih, da kažemo glavnih sudionika oprečnih stavova, nejasnih zahtjeva i još nerazumljivih mahinacija iste teme, njom se bave i poslenici kulture, glasnogovornik Prijestonice Cetinja, konzervatori, muzeolozi, politikolozi, akademici i mnonogbrojni učesnici ovih rasprava pro e contra.

Naime, ne radi se, kaže Čolpa samo o osnovnom sporenju čija je ikona i kome pripada, već je intriga oko nebrige i njenog skrnavljenja. Žalosno je što se crnogorska javnost upoznala sa čudotvornom Bogorodicom Filermosom tek kada su “osvanuli“ natpisi u pisanim medijima, da je u pitanju pljačka za koju se i dalje ne sprovodi istražni postupak. Naravno, sve se veoma brzo ispolitiziralo, a vijest se širila kao senzacija, pa se populus upoznao sa osnovnim informacijama o ikoni Filormosi, koji su do tog vremena bili gotovo nepoznati. Prvo su se osuđivali velikodostojnici SPC, mitropolit crnogorsko-primorski Amfilohije, da bi se vrlo brzo odgovornost prebacila na MUP Crne Gore, tajnu policiju i njihove sudionike.

Čolpa navodi pasus koji je izazvao najveću  pažnju, a kasnije se to isto prenosilo čuvenim prepisivačkim manirom, plagirao, dodavalo ono što nikad nije napisano niti je postojalo… Suština je u sljedećim izjavama: “Tragom su nestala dva krupna draga kamena – jedan od devet rubina blijedocrvene boje u oreolu, prvi po redu u desnom kraku, gledano odozgo nagore i središnji, najveći od osam safira u đerdanu i na prsima Bogorodice.  Na mestu gde je stajao rubin, baš kao i uz odgovarajući rubin na suprotnom, levom kraku, odnosno uz svih preostalih osam rubina u oreolu, i dalje se nalazi jedan mali dijamant, a na mestu gde je bio veliki safir u obliku ogromne kapi sada stoji neki zlatni ukras u obliku krstića sa belim kamenom u sredini. Nema ni safira ni dijamanata, na kakvim vise ostalih šest safira u đerdanu. U novije vreme ima i onih koji veruju da se ovde i ne radi o safiru, nego o nekoj vrsti plavog dijamanta, u svakom slučaju najskupocenijeg dragog kamena na svetu, sa jedinstvenim osobinama, kakvih ima samo na Uralu, u rudnicima iz kojih su draguljima snabdevane ruske carske juvelirske radionice“.

Nije bilo poznato, da li je oskrnavljena na svojim putovanjima do Crne Gore ili se to dogodilo baš za vrijeme boravka na njenim prostorima.

Podatak koji se objavljivao pod imenom “Zlatna afera“ odnosi se na krađu nacionalnog blaga sa ikone Filermose i nestanka pedesetak kilograma zlatnog novca i drugih dragocjenosti, takođe nestalog u istom terminu iz manastira Ostrog. Zahvaljujući tadašnjem predsjedniku republike Crne Gore, Marku Orlandiću, afera se razotkrila uz poražavajuće, gore navedene, podatke. I tako su se smjenjivale specijalna i vjerska komisija, dok nije odlučeno gdje će se relikvije izmjestiti nakon boravka pod Ostrogom.

U devedesetim godinama prošlog stoljeća, zahvaljujući interesovanju i privatnom istraživanju direktora tadašnjeg Narodnog muzeja na Cetinju, Radomira Bulatovića, dijelovi istine o događajima pljačke Filermose opet izlaze na vidjelo. Istovemeno i publicista Budo Simović stupa u kontakt s njim i sa svima onima, koji bi mogli učestvovati u razotkrivanju istog, pa na osnovu saznanja piše knjigu: “Tajne ostroškog blaga“ iz koje navodimo važan pasaž (ovo se odnosi na dokumnete koje je imao prilike vidjeti) koji svjedoči: “Tog 2. marta 1953. godine, podignuta je optužnica protiv igumana manastira Ostrog Leontija (Mitrovića) i ostalih. Iz Savjeta za prosvetu i kulturu Crne Gore, čiji je predsjednik bio Milo Jovićević, imenovala se posebna komisija kojoj je dao zadatak da pregleda dragocenosti zaplenjene u Ostrogu i tražio mišljenje o njima, odnosno kome da se predaju i ustupe na čuvanje. Članovi komisije bili su profesor Slobodan Bujišić, jedan od rukovodilaca Saveta, Miloš Vušković i Aleksandar Prijić, već tada poznati, ugledni i afirmisani slikari. Oni su posao obavili za svega desetak dana i Savet je već 17. marta 1953. godine proslijedio Udbi zapisnik ove zaista kvalifikovane i ozbiljne komisije u kojem, pored ostalog, u detaljnom opisu ikone Bogorodice Filermoske stoji da “na donjem nizu vise sedam manjih i većih neobrađenih zefira, šest vise o dijamantima, a srednji o brilijantu!“ Ovi navodi jasno ukazuju da je sa ikone Filermose u periodu boravka u Crnog Gori od 17. marta 1953 do 20. januara 1978. nestao središnji – glavni dragulj. To svakako skida teret optužbe sa pokojnog igumana Leontija (Mitrovića) i njegove “pomagače“, te konačno osvjetljava (ne)djela crnogorske UDB-e kao snažne i moćne tajne policije državnog aparata toga vremena. Pomenućemo da su svi dokumenti sa suđenja pokojnog igumana nestali, kao i u ostalim slučajevima, koje pominjemo.

Konačno o svemu ovome je snimljen i kratak dokumentarni film, ali po nalogu UDB-e. Do skoro je ovaj film čuvan kao najveća tajna. Tačnije u trezoru SDB-a Crne Gore, čuvan je petominutni film koji prikauje zapis pronalaženja skrivenog blaga u Ostorgu 1952. godine. Reditelj Momir Matović je takođe svjedočio iskazom: “Mi smo otkrili blago, pohapsili Petra Koprivicu i Leontija (Mitrovića), a onda nekoliko dana kasnije, mislim 18. septembra 1952. godine, sve opet postavili na svoje mesto i doveli snimatelja Steva Lepetića da to snimi, s ciljem da se to iskoristi u političko-propagandne svrhe – razbija misteriju i sve spekulacije oko ovog filma glavni islednik Risto Vuković“.

Na pitanje kakve su sve bile manipulacije ikonom Bogorodice Filermose, Marija Čolpa počinje priču putovanjem do Cetinja.

Put do Cetinja, kaže ona, bio je isto tako zakulisan i čudotvoran. Od XI vijeka kada su je Jovanovci donijeli na Rodos, spašavajući od Turaka,  tako što su je sklonili u Italiju i Francusku. Nakon dogovora Malteških vitezova i španskog kralja Karla V, ikona se smješta na Maltu. Tamo boravi skoro tri vijeka, odnosno do pljačkaškog pohoda Napoleonove vojske, gdje joj vojnici skidaju sve dragocjenosti. Uprskos svemu, Malteški vitezovi je preko Italije nose u Rusiju 1799. godine, jer upravo tada ruski car Pavle Prvi postaje zaštitnikom Malteških vitezova. Na prelazu iz 18. u 19. vijek, po nalogu ruskog suverena, ugledni carski zlatari i draguljari za sve tri relikvije izradili su zlatne kasete i okov, prekrivene skupocjenim dragim kamenjem. Tom prilikom ikona Bogorodice Filermose dobila je dekorativni zlatni okov na koji je postavljeno 270 safira, dijamanata i rubina.

Tada ikona Bogorodice Filermose dobija novu zlatnu rizu i dodatno biva ukrašena skupocjenim dijamantima, safirima i rubinima. Usljed nemira, za vrijeme Oktobarske revolucije 1917.godine, majka ruske kraljice, Marija Fjodorovna, je nosi sa sobom u Dansku, gdje bježi u izbjeglištvo. Nakon njene smrti neko vrijeme je Filermosa boravila u Danskoj, a onda je prenijeta u ruski saborni hram u Berlinu. Mitropolit kijevski Antonij Hrapovick je poklanja 1932. godine jugoslovenskom kralju Aleksandru Karađorđeviću, u znak zahvalnosti za prihvatanje desetina hiljada ruskih izbjeglica. Od tog termina boravi u crkvi Svetog Andreja Prvozvanog na Dedinju. U strahu od nacističkog pustošenja i skrnavljenja svetinje, prvih dana aprila 1941. godine, biva izmještena u manastir Ostrog kod Nikšića. Naime, ovaj sveti „paket“ relikvija u kojem je bila i Filermosa, mladi kralj Petar II Karađorđević donosi i Česticu časnog krsta kao i desnu ruku Svetog Jovana Krstitelja. Čuvanje relikvija je povjerio patrijarhu srpskom Gavrilu Dožiću, dok je ovaj zadužio tadašnjeg igumana manastira Osrog, Leontija Mitrovića. Na ovom mjestu su ostale do 1952. godine, čuvane u keliji i najvećoj tajnosti. Na dalje, činjenice koje nam govore o sljedećoj putanji i premještanju sve tri svetinje, malo je poznato. Raspolažemo podatkom (koji se najviše kroz medije izvrtao i kojim se manipulisalo), da je nakon četvrt vijeka, tačnije 20.januara 1978. godine, misteriozno sve pomenuto završilo u sefu tajne policije Crne Gore.

U ovom dijelu ćemo pomenuti da je te godine, po prvi put javno procijenjena ikona Bogorodice Filermose, i to na deset godišnjih budžeta Republike Crne Gore. Od tog vremena, poznato je da su Čestica časnog krsta i desna ruka Svetog Jovana Krstitelja prebačene u Mitropoliju crnogorsko-primorsku, u manastir Cetinje, dok je Bogorodica Filermosa otišla u Muzej. Pomenućemo da je sve navedeno bilo daleko od očiju i saznanja javnosti. Konačno se o čitavom “transferu“ saznalo kada je mitropolit Amfilohije 1993.godine na zasjedanju Arhijerejskog sabora Srpske pravoslavne crkve na Cetinju objelodanio ovaj slučaj.

U vremenu kada je ikona Bogorodica Filermosa preseljena sa Ostroga na Cetinje, zvanično je predata Muzejima Cetinja odnosno Narodnom muzeju Crne Gore. Od 2002. godine boravi u svojoj raskoši na počasnom mjestu u Plavoj kapeli, zgradi Narodnog muzeja Crne Gore.

Čolpa govori i o Malteškim vitezovima i razlozima njihovog potraživanja Filermose.

Po predanju Malteških vitezova, Bogorodica Filermosa je u njihovom posjedu bila vjekovima. Tada su se zvali “Viteški red Hospitalaca“. Kako su se kretali, nosili su je svuda po Mediteranu, (Rodos i Malta). U vremenu kada Napoleon Bonaparta osvaja Maltu 1788. godine, vitezovi predaju sve tri relikvije: Filermosu, Česticu časnog krsta i desnu ruku Svetog Jovana Krstitelja ruskom caru Pavlu I Petroviču, kao svom velikom zaštitniku. U Rusiji su boravile ove relikvije punih 150 godina, sve do početka Oktobarske revolucije.

Kao što je pomenuto, Malteški vitezovi su imali u posjedu sve tri relikvije, koje se danas nalaze na Cetinju. Kada je mitropolit Amfilohije 1993. godine objelodanio gdje se one nalaze, počeo je “pritisak“ da se vrate u njihov prvobitni posjed. Crnogorska vlast im nakon ovakvih nastupa nije dozvolila otvaranje kancelarije u Podgorici 1995. godine. U tom vremenu je osvanuo naslov: “Lov na svetu ruku“ u svim svjetskim glasilima, a odnosio se (između ostalog) i na ikonu Filermosu. Već 2004. godine odnosi su „otoplili“ pa su se u ime u iste teme, u Rimu  sastali tadašnji crnogorski predsjednik Filip Vujanović i Veliki majstor  malteškog reda Endriju Berti.

Šest godina kasnije, tačnije 2010. zajedničkim naporima (lobiranjem i političkim dijalozima) Vitezovi malteškog reda i državni organi Crne Gore, predstavili su prelimanarni projekat za izmještanje ikone Filermose.

Govoreći o Deklaraciji izmještanja ikone iz “plave kapele“ u Cetinjsku pećinu, Marija Čolpa daže da, je nakon predstavljanja projekta o premještanju ikone Filermose iz “Plave kapele“ Narodnog muzeja (između Muzeja i Biljarde) u Cetinjsku pećinu, usljedila zvanična deklaracija parlamenta Crne Gore uz obrazloženje da će:„…pećina biti isključivo adaptirana za tu hrišćansku relikviju…“.

Gradonačelnik Cetinja, Aleksandar Bogdanović je u obrazloženju ove inicijative naveo: “Kako smo upoznati, da je Suvereni Malteški red u nekoliko navrata izrazio nezadovoljstvo izlaganjem ikone Filermose u Nacionalnom muzeju, pa iz tog razloga ne hodočaste ovu ikonu, zaštitnicu njihovog reda, čime smatramo da se značajno umanjuje njen značaj i valorizacija, jer je u kapeli u kojoj je sada smještena, bez turističko-religijskog i kulturološkog efekta. Razlog više je i činjenica da gotovo ne postoji slučaj u svijetu da je ikona, koja je istovremeno i relikvija, izložena kao muzejski eksponat i to u sastavu umjetničke galerije. Sa ponosom treba čuvati tu ikonu zbog čega taj važan religijski i kulturološki problem treba hitno riješiti pa su, u cilju preduzimanja mjera za njeno izmještanje u adekvatan prostor gdje bi bila tretirana i u potpunosti valorizovana prema svom izuzetnom religijskom značaju, upućene i preporuke  predsjedniku Crne Gore i predsjedniku Vlade Crne Gore“.

Dakle, ovim projektom su prepoznate i mogućnosti razvoja vjerskog turizma, kao i povratak Cetinja na viši ekonomski status. Uvidjela se šansa za novim radnim mjestima, i svekolika šansa za preporod grada. Na čelu projekta je država, dok se prinosi od turističke vaorizacije predviđaju u raspodjeli za prijestonicu u cjelini. Cetinje kao istorijski i kulturni centar Crne Gore, ovim bi se mapirao kao vodeći u oblastima koje smo pomenuli, pa bi se i druge grane privrede s tim u vezi u sličnom reciprocitetu razvijale. Vrijedno je u ovom kontekstu pomenuti i naznake njene ekumenske dimenzije, koja je više nego potrebna na ovim balkanskim prostorima, a i šire.

Kao prednosti ovog projekta, kaže Čolpa naznačeno je vraćanje dimenzija duhovnosti i posvećenosti, koje imaju međunarodni značaj. Takođe je rečeno da ono „postavlja grad u centar duhovnog putovanja, koje podsjeća na putovanje Svete Ikone vjekovima, kao posebno mjesto za okupljanje, susrete i zajedništvo, koja definiše svoj identitet na osnovu zajedničke i višeznačne istorije“.

Riječ su imali i ambasador Crne Gore pri Svetoj Stolici i pripadnik Malteških vitezova Antun Sbutega, koji su saglasni da je ovo izuzetno rješenje za ikonu Filermosu. Izdvojićemo samo detalj, koji govori da su konstatovali da je boravkom od 70 godina u Crnoj Gori dokazala da sama bira mjesto na kojem će ostati.

Projekat je predstavio profesionalni tim arhitektonskih biroa iz Italije i Francuske.

Projekat je osmišljen tako da se njen glavni volumen oslanja na stijenu i predstavlja dopunu i nadogradnju njenog prirodnog izgleda. Ulaskom u pećinu, otvorilo bi se „putovanje“ kroz tamu, koje bi posjetitelja dovelo do osvjetljenja – susreta sa čudotvornom ikonom Bogorodice Filermose. Visina prostorije je 12 metara, a ikona bi bila okrenuta prema istoku. Izrada studije je koštala 150 hiljada eura, sredstva je obezbjedio budžet grada Cetinja i glavni grad Podgorica. Investicija rekonstrukcije pećine sa enterijerom i atrijumom, procjenjena je na 9.610.000 eura. U izgradnji projekta kapele ikone Bogorodice Filermose, biće uključene države u kojima je Filermosa boravila i bila na čuvanju: Rusija, Srbija, Malta, Grčka, Njemačka, Belgija, Estonija i Danska…

Autor projekta je Kristijano Benzoni, predstavnik arhitektonskog biroa koji čine Studio Brusa Pasque & REV Architecture Paris i studio Marco Verdina.

Govoreći o reagovanju SPC i mitropolita Amfilohija, Čolpa je kazala da su oni oštri  protivnici boravljena ikone Bogorodice Filermose u “Plavoj kapeli“, a naročito se suprostavljaju ideji i projektu izmještanja u Cetinsku pećinu. Oni smatraju da je „najčuvenijoj ikoni na svijetu mjesto samo u crkvi, i to u manstiru Ostrog“. Prilikom obilježavanja slave (2015.) kola srpskih sestara “Kraljica Milena“ (koje su uzele Bogorodicu Filermosu kao zaštitinicu), javnosti se obratio mitroolit crnogorsko-primorski Amfilohije je izjavio: “Jedna od tri najpoznatije hrišćanske svetinje, koje se od Drugog svetskog rata nalaze u Crnoj Gori, “uhapšena” u muzeju, i da se na njoj ne smeju zarađivati pare. Najvrednija ikona hrišćanstva se nalazi u Plavoj kapeli Istorijskog muzeja Crne Gore na Cetinju. Bogorodica se nalazi u jednom sobičku (adaptirana je za te potrebe nekadašnja kancelarija) na zidu iza neprobojnog stakla, obasjana plavim svetlom, gde je mogu videti turisti“.

Takođe je, kaže Čolpa i mitropolit CPC Mihailo, u mediju RTCG izjavo je da se ne slaže sa izmještanjem iz Narodnog muzeja i “Plave kapele“ na Cetinju u pećinu koja se nalazi u neposrednoj blizini manastira. “Za njenu adaptaciju u tu svrhu, namjera je da uloži 1,8 miliona eura. Tako se jedan osveštani predmet, dakle, ikona, smješta u maticu, a Crnogorska crkva, institucija fundamentalnog i nacionalnog značaja, dodjelom godišnje pomoći od 50.000 eura u periferiju istorije. To nije mudra odluka, ni sa religoznog ni sa političkog stanovišta”, smatra Mihailo.

Nazvao je “činovnicima“ one koji se brinu o Filermosi, i optužio ih da na krivi način predočavaju javnosti budućnost njene turističke valorizacije. Nadalje, on smatra da ikona Filermosa nije niti jednim naučnim „opitom“ podvrgnuta da bi se mogla proglasiti – čudotvornom. Smatra da je jedino zaštitnica Malteških vitezova i ništa više. On ne osporava njenu religioznu, istorijsku, kulturnu i turističku vrijednost, ali smatra da to nisu razmjere koje joj se stavljaju kao atributi.

Dakle, osporava da niti jedna relikvija, ne može biti pokretač religijskog turizma, jer su svetinje već na Cetinje i prema njima ne “teku rijeke ljudi“. Upravo s ovakvim argumantarijom tumači da su pokretači takvog turizma mjesta na kojima se “izliva i obitava duh sveti, poput Ostroga“.

Čak i predviđa da će u novom izmještenom prostoru, Filermosa biti ne posjećena, jer ni do sada nije privlačila vjernike. Iz tih razloga on predlaže, da se ponovo razmotri odluka o adaptaciji Cetinjske pećine za potrebe ekspozicije ikone Bogorodice Filermose, a usput predlaže da se ta ista sredstva preusmjere CPC koja još uvijek “živi“ na ovim prostorima kao Nevladina organizacija.

Istraživanje koje smo uradili na ovu temu, sa svim oprečnim stavovima, iznenadilo nas je još u nekoliko segmenata (koje nismo očekivali), zaključuje Čolpa.

Kao prvo, bavili smo se njenim zakonskim pravom. U članu 2, Zakona o zaštiti kulturnih dobara (“Sl.list Crne Gore“, broj 49/10, te čl. 196 i 200 Zakona o opštem upravnom postupku) piše: “Ikona Bogorodice Filermose dimenzija 50,4cm x 39,7cm, kreirana je u kombinovanoj tehnici – slikani dio i dekorativni zlatni okov ukrašen dragim kamenjem su od neprocjenjive vrijednosti. Ikona Bogorodice Filermose je u relativno stabilnom stanju sa vidnim oštećenjima“.

Naime, radi se o ispitanicima koje smo nasumično intervjuisali u Crnoj Gori. Od 100 upitanih, njih 12% je odgovorilo da je “nekad čulo za ikonu Filermosu“, dok je oko 2% izjavilo da im je poznata sudbina ove ikone. Zaključak, da je 86% upitanih stanovnika izjavilo da prvi put čuju, ili da zaista nisu upoznati sa podacima koje smo navodili, koji su po njima začudni i zabrinjavajući. Vodeći se ovim primjerom, konsultovali smo udžbenike osnovnih i srednjih škola iz maternjeg jezika (književnosti), istorije, geografije, prirode i društva i došli do šokantnog podatka. Niti jedan udžbenik nema naznaku, detalj, podatak… dakle niti jednu relevantnu informaciju o postojanju ove relikvije na Cetinju.

Iz svega ovoga se zaključak izvodi sam po sebi.

U istraživanju smo naišli na podatak očigledne manipulacije brojkama, koje se odnose na broj posjeta izloženoj kopiji ikone Filermose u Kremlju. Naime, na zahtjev organizatora izložbe Muzeja u Kremlju 2012. godine da se napravi postavka ove ikone, od crnogorskih vlasti je dobila negativan odgovor, pa je izložena njena italijanska replika. Izvještaj o broju posjete je nezamislivo netačan. Naime, tvrdi se da se ikoni poklonilo u 40 dana oko 3 miliona posjetilaca, što nam objašnjava samo ako je isti bio otvoren 24 sata i ukoliko je svake sekunde ulazio i izlazio posjestilac pod pratnjom.

Ne vidimo razloge “pumpanja“ podacima koji su kontraproduktivni i providno manipulativni. Za to nema potrebe. Izdvojićemo primjer, koji nam jasno dokazuje ovu tvrdnju. Dakle, posjeta Vatikanskih muzeja na godišnjem nivou u jubilarnoj 2005. godini, odnosno na 500 godina od svog osnivanja, iznosila je 4,2 miliona posjeta.

Na internetu smo našli mnogo dezinformacija. Uglavnom su nađene u elektronskim i štampanim crnogorskim, srpskim ali i regionalnim medijima. Izdvojićemo najznačajnije: Dnevne novine Vijesti, Dan, Pobjeda (CG), portal Analitika, Montenegrina, Malteški vitezovi, Our Lady, Cetinje Moj grad, Prijestonica Cetinje, Ministarstvo kulture, Montenegro-Canada (CG), kao i Portal Novosti, B92, Svetigora, Pravoslavlje, Mitropolija (RS) i Slobodna Evropa (EU).

Značajno je pomenuti publikacije koje se bave ikonom Filermosom. Publicista Budimir Simović upočetku sa dugogodišnjim objavljivanjem na blogu Novosti (B92) a kasnije u sabranim tekstovima u knjizi: “Tajne Ostroškog blaga“ objavljeno u Podgorici 2009 godine.

Narodni muzej Crne Gore ( 2016.) priređuje knjigu o Filermosi, autorke Đovanele Feraris , koja se trenutno sa italijanskog prevodi na crnogorski jezik. Publikaciju o ikoni Bogorodice Flermose planira objaviti i dr Antun Sbutega.

O vezama sa makedonskim kulturnim nasljeđem Čolpa navodi:

Ikona Bogorodice Filermose je čudotvorna ikona koja je putovala balkanskim poluostrvom ali i šire. Kao prvo, Bogorodicu Filermosu dodiruje pravoslavna nit koja se direktno naslanja na istorijski, religijski i kulturološki kontekst ikonopisanja kroz sve vijekove kako u balkanskom regionu, tako i u Republici Makedoniji.  Današnji kontekst je svakako povezuje sa Vitezovima Malteškog reda i Templarima, koji postoje na teritoriji Makedonije ali ne tako javno. Baština koju svi podjednako dijele je čudotvorna energija Bogorodice Filermose koja je odlučila ostati u Crnoj Gori. Predviljivost njenog budućeg puta nije moguć. Briga za njenu valorizaciju je upitna i konkretna. Na koji način će se sačuvati od manipulatora kroz istorijski diskurs je veliki znak pitanja. Smatramo da je zaštitnicom svih nas, podjednako.

Navešćemo mjere zaštite kojima je zakonom obezbjeđena: “Neophodno je izvršiti detaljna konzervatorska istraživanja ikone kroz izradu Elaborata istraživanja u cilju: analize fizičko-hemijskog sastava, vrste i svojstava upotrijebljenih materijala, primjenjenih metodologija i tehnika izrade ikone, nakon čega treba izraditi konzervatorski projekat kroz koji će se definisati sprovođenje konzervatorskih mjera i eventualno preciziranje uslova i načina čuvanja ikone“.

Da bi se ikona Bogorodice Filermose održala u ovakvom stanju, potrebno je prvenstveno poštovati zakon. Takođe je neophodno potrebno valorizovanje i prezentacija u naučno-obrazovnom smislu, kroz sve relevantne instutucije kulture, prosvjete i nauke, da bi time konačno postala poznata i “doživljena“ u pravom smislu te riječi.

Kao dio zaštite kulturnog dobra kroz kulturološku ravan, navešćemo primjer štampanja poštanske markice sa likom ikone Bogorodice Filermose.

U središtu Malteškog reda, u Magistralnoj palati u Rimu 2009. godine potpisan je Ugovor o saradnji u oblasti poštanskih usluga između Crne Gore i Suverenog viteškog malteškog reda. Nakon 68 godina boravka u Crnog Gori, lik Bogorodice Filermose se zvanično i službeno našao na poštanskoj marci. Pomenućemo da su ovaj ugovor potpisali: tadašnji  ministar saobraćaja, pomorstva i telekomunikacija u Vladi Crne Gore – Andrija Lompar i izvršni direktor Pošte Crne Gore – Milan Martinović, s jedne, te veliki kancelar Malteškog reda – Žan Pjer Mazeri i markiz – Đan Luka Kjavari, s druge strane. Svečanom potpisivanju prisustvovali su tadašnji predsjednik Odbora direktora Pošte Crne Gore – Vojin Grdinić, ambasador Crne Gore pri Malteškom redu – Antun Sbutega i ambasador Reda u Crnoj Gori – Anriko Tućilo.

Nakon ove godine, nije zabolježeno pravljenje ili verifikacija suvenira sa likom Bogorodice Filermose, niti bilo kakvih drugih radnji u cilju promovisanja i/ili prezentovanja ove čuvene i poznate ikone crnogorskoj javnosti, osim kad su u pitanju politička, vjerska ili kakva druga prepucavanja i manipulacije.

Najnovija saznanja vezano za ikonu Bogorodice Filermose objavio je istoričar umjetnosti dr Aleksandar Čilikov. U posljednih deset godina on se bavio naučnim dokazivanjem načina kako je čuvana i preporučivao njenu dalju konzervaciju. Navešćemo dio njegovih istraživanja: “Analize su pokazale da je ikona slikana na komadu platna, koji je zalijepljen na dasku. Najvjerovatnije je da je ta glava dio figure neke veće ikone, odnosno platno koje je izrezano i nalijepljeno na dasku. Postoji ozbiljna teza da je ta glava uzeta sa zastave grada Carigrada. Na zastavi je u sredini bio Hrist, lijevo Bogorodica, a desno Sveti Jovan Krstitelj, što predstavlja skraćenu verziju Strašnog suda. Kad je osvojen Carigrad, ostala je samo glava Bogorodice. Turci je nijesu uništili, nego su je poklonili Malteškim vitezovima”.

Nakon nekoliko stotina godina lutanja, prenošenja i čuvanja u raznim crkvenim i državnim riznicama, ikona Bogorodice Filermose trebalo bi da u sljedeće dvije tri godine konačno nađe svoj dom u Cetinjskoj pećini. Ovaj projekat koštaće državu Crnu Goru 1.800.000 eura.

Dinamika će u mnogome zavisiti od raspisanog tendera i dosljednosti državnih institucija u poštovanju potprisanog sporazuma i deklaracije.

Da bi novo mjesto boravka ikone Bogorodice Filernose postalo pokretač religioznog turizma u prijestonici Cetinje potrebno je mnogo više edukacije na svim novoima, počev od osnovnog, srednjeg i univerzitetskog obrazovanja, uvođenja u udžbenike kao i korištenje marketinških vještina u smislu informacija kada se govori o ovoj hrišćanskoj relikviji.

U to ime predložili bi formiranje stručnog tima, koji bi se bavio projektovanjem suvenira i kontrolisao nivo promocije novog svetilišta uz poštovanje ikone Bogorodice Filermose bez manipulativnih i potrošačkih nota, uz saradnju sa nadležnim crkvenim velikodostojnicima zbog poštovanja kanonskih principa i hrišćanske etike, zaključila je Čolpa gostujući u programu Skala radija.